انتشارات گیلنا و توصیه به کنترل عصبانیت نوجوانان کنکوری

در اطرافمان نوجوانانی را می بینیم که پشت کنکوری اند و به شدت عصبی و پرخاشگر هستند. در بین آن ها دیده می شود که آن ها تا قبل دوره دبیرستان همیشه جز شاگردان ممتاز بوده اند اما با ورود به دوره دبیرستان کم کم افت کرده و به هر بهانه ای شروع به پرخاشگری و قهر و تهدید خانواده به ترک تحصیل، فرار و خودکشی می کنند. برای کاهش پرخاشگری آنان چه باید کرد!

افزایش شدت پرخاشگری همزمان با اضطراب ها و دل نگرانی های دوران پشت کنکور است. بنابراین گام اول بینش دادن به مادرو دختر در رابطه با مسئله کنکور است. یک سال پشت کنکور ماندن بهتر است از تشدید مشکلات رفتاری و خراب شدن رابطه والد فرزندی.

دانش آموزان نرمال از نظر رفتاری، در سال آخر دبیرستان به خاطر رقابت نفس گیر کنکور از لحاط روانی به هم ریختگی فراوانی دارند چه رسد به افرادی که سابقه روانی مشکل دارهم داشته باشند. اگر مادر و فرزند هر دو برای جلسه خانوادگی همکاری نشان دهند می توان قراردادی با مشارکت هر دو برای مدیریت استرس تا زمان کنکور نوشت و برای هر دو طرف تکالیفی رفتاری را پیش بینی کرد.

اگرچه این نوع پرخاشگری خود می تواند نشانه افسردگی و سایر اختلالات روانی باشد ولی از آنجا که مراجع هنوز به سن بزرگسالی نرسیده و در یک سال بحرانی (کنکور) به سر می برد نمی توان تشخیص مطمئنی برای مشکل او عنوان کرد اما اگر این نوع عملکرد بعد از کنکور هم ادامه پیدا کند مطمئنا مراجعه به روانپزشک و دارو درمانی اولویت پیدا خواهدکرد.

یکی از بزرگ‌ترین مشکلات بین والدین و فرزندان در نوجوانی، پرخاشگری و خشم فرزندان است که شاید باور نکنید اما جلوگیری از آن راه‌ حل ساده‌ای دارد؛ راه‌ حل این است که دستگاه «تولید خشم »را از برق بیرون بکشید! شاید بگویید این دیگر چه حرفی است. خب اجازه بدهید کمی توضیح بدهیم:

مقایسه مداوم فرزندان آن هم از کودکی با بچه‌های فامیل، دوستان و حتی همبازی‌های مهد کودک‌شان باعث می‌شود که آن ها در نوجوانی با توجه به سرخوردگی ناشی از مقایسه و رقابت دائم، بیش از حد معمول حساس و خشمگین باشند.

خوب است بدانید بچه‌ها وقتی نمی‌توانند فاصله خودشان را با کسانی که پدر و مادر با آن ها مورد مقایسه قرار می‌دهند، پر کنند، احساس شکست و طرد شدگی خواهند کرد؛ احساس تلخی که مقدمه صدمات روانی زیادی است؛ بنابراین به جای مقایسه فرزندان‌تان با بقیه، به استعدادهای آن ها و علایق‌شان توجه کرده و احترام بگذارید. با این کار اعتماد به نفس فرزندان‌تان رشد کرده و تقویت آن ها در مسیری که دوست دارند، باعث شکوفایی‌شان می‌شود؛ در نتیجه با توجه به توانایی‌ها و مهارت‌های‌شان، احساس برتری و سرآمد بودن کرده و در نوجوانی استرس کمتری را تجربه می‌کنند. همه این مسائل باعث می‌شود که فرزند شما دیگر پرخاشگر نباشد.

انتشارات گیلنا ناشر برتر کتب آموزشی کنکور